Bugün insanlar önce çok çalışmaktan, sonra evrene mesaj yollamaktan ve karşısındaki insanlardan medet ummaktan bıkmış bir yorgunluk içerisindeler.
Şöyle bir hikayem var;
Adam, bir camiye gider ve cami cemaatine, “Burada bir evliya varmış onu aramaya geldim” der. Gel zaman git zaman tüm cemaatle tanışır, cami imamı dahil. Zamanla her birini tanıdıkça aradığı evliyanın kendisi olduğunu anlar.
İşte bugün buna yakın bir dönemdeyiz. İnsanlar, hayaller, korkular, beklentiler gibi bazı duyguların esiri olabiliyor. Aşağıdaki videoda kendini beğenmeyen bazı insanların nasıl bir yanlışın içerisinde olduğunu anlatır cinsten.
Yani demek ki, aslında mesele ne kişisel gelişimcilerin çobanlığında sabahları erken kalkıp tıraşını olup, takımını giyip çok koşturup çalışmaktan geçiyor, ne de evrenle anlaşmanı yap, kendi dreamerini meydana getirden geçiyor, ne de başka birinin psikolojik olarak senin ellerinden kollarından tutarak bedeninin içerisine girip kararlara sürüklemekten geçiyor.
Sen sensin ve eşsizsin!
Bunların hiç birine ihtiyacın yok. Zaten gelişmelisin, zaten zahiri tarafı anlamak zorundasın ve karşındaki insandan ne bir eksiğin ne de fazlan var. Sen de ağlıyor gülüyorsun, sana yardımcı olacak psikolog’da veya başka birisi de.
KİŞİ ARTIK KENDİNİ BULMAK ZORUNDA!
Bugün tüm sektörler şunu anlamalı, insan bir uyanışta. ‘Ben’i keşfe çıkmış insanlarla dolu şehirler. Kendi keşif yolculuğunu yapmadan başkalarına av olarak hayatın geçip gitmesin, kendini güçlendirmelisin, damarlarında akan kan, ruhundaki özgür taraf ve zihnindeki tüm soru işaretleri artık yeni bir virgülü hakediyor. Çünkü sen kendine gitmediğinde asla başka bir yerden yardım alamıyorsun. Kendini arayıp duruyorsun.
PAZARLAMA DA, REKLAM DA, İŞ DÜNYASI DA ANLAMALI!
Yani insan masaya zincirle bağlı duramıyor. İnsan artık kendinin kıymetini arıyor. Yaşamanın, sevmenin, paranın her şey olmadığının, asıl olanın her şeyin özü olduğunu görmeye başlıyor. Bu noktada tüm iş ve sosyal dünya şunu bilmeli ki dünya ve insanların gittiği yön tamamen ‘ben’ duygusunun güçlendiğidir. Ben önemliyim, yücelmem için ne bir cemaate, ne de başka bir birliğe ihtiyacım var. Ben gelişmezsem, biz gelişemeyiz ve değişemeyiz.
KENDİNE GİT KARDEŞİM!
Ne ben, ne başkası, ne de bir sistem seni sen yapacak. Seni sen yapan yaşadıkların ve gördüklerindir. Senin içinde ne varsa O’sun. Ve kendinden yardım almak istiyorsan, ne kişisel gelişimciler gibi düşün, ne de evrenden bir şey bekle. Sen yoluna bak, işine bak, sevdiklerine iyi bak.
Gerisi laf-ı güzaf.