Hep düşündüğüm ve beni ürperten bir duygudur insanların toplu katliamları veya savaşta ölümleri, ya da salgınlarda ölen insanlar hangi psikolojideydiler acaba? Biraz sonra cüzzamdan ölecek bir çocuğun bakış açısına hiç birimiz sahip olamayacağız. Neden geldim? Neden şimdi gidiyorum dünya diyemeyeceğiz.
Aşağıda Life dergisi fotoğrafçısı W. Eugene Smith, 2. Dünya Savaşı’nın kanlı tarihini görüntülediği fotoğraftan sadece bir tanesi var. Simth’in objektifinden Savaşın ne denli dehşet verici ve yıkıcı olduğunu gösteren kareler internette oldukça var.
Bugüne geldiğimizde dünya kendi egosunu yükseltmeye devam ediyor. Bir köşede Lady Gaga diğer köşede “bugün de ölmedim anne” diyenler. Halbuki yaşamak dünyaya göz açmaktı. En önemli şeydi. Kişinin yaşam hakkı her şeyin üstündeydi.
İnsanların icatları ve standartları hızla yükselirken savaşın, baskının veya şucu bucu gibi ötekileştiriciliğin nedeni hiç anlaşılmayacak anlaşılan.
Bir rahat dursan ya insanoğlu!
Bu dünyada Türkiye doğu ve batıyı birleştiren köprü olmasından ve çok kültürlülükten dolayı, kimi zaman batının hayranlıkla izlediği, kimi zaman da doğuluların imrendiği bir ülke olmuştur. Ancak çok fazla olan mozaik kültür karması kaosuda beraberinde getirmiştir.
Nerede, hangi kültürde, hangi dinde ve hangi ailede dünyaya geleceğimize kendimiz karar veremiyoruz. Karşı ailede veya kültürde yetişseydik şu an kendimizin savunduğu fikirleri belki de reddedecektik. Yani insan aslında kendi kendini kandıran bir varlık. Gezici, gezmeyici, Odtü’lü, Odtü’süz, başörtülü, başörtüsüz veya buna benzer birçok örnek şu sıralar bizi oldukça rahatsız ediyor ve üzülerek, kendimizi geliştireceğimiz konularla meşgul olmamız gerekirken ülkenin nereye doğru gittiğini izliyoruz.
Hoş alıp veremediğimiz nedir? Onu da anlayamıyorum. Hepimiz daha özgür ve müreffef bir gelecek istemiyor muyuz?
Yaşamanın ne kadar değerli olduğunu. Yaşatmanın ne kadar değerli olduğunu bilmiyor muyuz? Eski yıllardan bu yana bayraklar üzerine yatıp ağlayan anneler görmekten ne zaman vazgeçeceğiz? Daha bilinçli olup neye niçin savaş açtığımızı bilmeden savaşmayacağım neden diyemiyoruz?
Ölü bir insana Adidas’ın en son ayakkabısı veya Levi’s yakışır mı? Ya da ölü bir insana Gucci marka bir gözlük taksak nasıl durur? Ya da ölmüş bir bebeğe Prima bağlasak? Ya da ölmüş bir bebeğe Bebelac marka her şeye karşı koruyan mama yedirsek?
Umarım bu yazıyı okuyup da yahu sen kimden yanasın? Bak bize şunu yapıyorlar, bunu yapıyorlar, şunu diyorlar diyen birisi çıkmaz. Zira, yaşamak ve yaşatmak dışındaki tüm fikirler iki tarafın birbirine baskısından başka bir şey olmayacaktır.
Yaşamak ® bence en iyi reklamı ve pazarlaması yapılacak marka.
Lütfen siz de reklamını ve pazarlamasını yapın! Teşekkürler
NOT: Pi’nin yaşamı filmini izlemenizi tavsiye ediyorum.
